Rolstoelschermster Elke (18): "Dat ik mijn onderbeen mis, maakt mij niet zielig"

Het ontdekken van een sport die bij je past kan veel veranderen. Kijk maar naar Elke Lale van Achterberg (18), die in rolstoelschermen de sport vond die ze echt leuk vond. Nu wil ze naar de Paralympische Spelen in 2020 en tegelijkertijd laten zien dat rolstoelschermen een hele gave sport is om te doen!

Elke is op haar elfde in een rolstoel terecht gekomen door een ongelukkige val tijdens het spelen, vertelt ze in een video op AD.nl. "Ik heb een koprol gemaakt vanaf het bed en ik ben verkeerd terecht gekomen. Ik heb daarbij mijn grote teen gebroken." Dat kleine onschuldige breukje zorgde dat ze het Complex Regionaal Pijnsyndroom (CRPS), ook wel bekend als Posttraumatische dystrofie, opliep. "Dat betekende dat ik 24 uur per dag zenuwpijn had en daardoor viel de spierfunctie in mijn been ook weg."

In 2015 besloot ze uiteindelijk zelf om haar onderbeen te laten amputeren, omdat niets doen geen optie was. Dat bleek de juiste beslissing: "Sindsdien heb ik heb geen zenuwpijn meer en ik kan weer lopen, fietsen en schaatsen  met een prothese!" , schrijft ze op haar website.

Daarvoor had Elke een moeilijke tijd gehad. Nadat bij haar CRPS was vastgesteld voelde ze zich ongelukkig en raakte ze in een depressie. Dat veranderde toen ze in 2012 de mogelijkheden van het rolstoelschermen ontdekte. "Ik wilde weer gaan sporten en vooral ook iets doen wat ik leuk vind. De eerste sport die ik probeerde was schermen. Ik ben begonnen en nooit meer gestopt."

Ze heeft zelfs zo de smaak te pakken gekregen dat ze verder wil met het schermen. De Paralympische Spelen van Tokio in 2020 is haar doel. "Het is geen droom, want het is iets wat ik wil en kan bereiken. Daar heb ik alles voor over", zegt ze vastberaden.

Nu zij het rolstoelschermen heeft ontdekt wil ze haar sport in Nederland ook meer op de kaart zetten. Elke wil vooral vooroordelen over mensen met een beperking wegnemen. "Dat ik een deel van mijn been mis, zegt niet dat ik zielig of anders ben. Maar ook niet dat ik per definitie stoerder ben." Ze merkt nog steeds dat soms anders naar haar wordt gekeken als ze met een prothese loopt die niet bedekt is of als ze met haar rolstoel de roltrap neemt. "Als je kan lopen neem je toch ook de trap en als het mooi weer is kan een ander ook een korte broek aan. Waarom mag ik dat niet? Dat vind ik belangrijk om te laten zien. Ik vind dat je trots mag zijn op wie je bent. Het zou makkelijker zijn als mensen wat minder vonden en meer kijken naar wie je bent en naar je karakter."

Wil jij net als Elke een sport ontdekken die je leuk vindt? Ook voor jou is er een sport waar je plezier, ontspanning en energie uit kunt halen. Bekijk hier het aanbod van verenigingen waar je een keer kunt meetrainen.

Bron en Foto: AD.nl