“Het is leuk om met elkaar op te lopen en te kletsen”

Rikus Hermelink is halfzijdig verlamd door een herseninfarct. Dat hakte er flink in. Maar Rikus is de man er niet naar om bij de pakken neer te zitten. Eerst kon hij niets en nu speelt hij twee keer in de week golf, de sport waar hij lange tijd niets van moest hebben. Hij heeft er ontzettend veel plezier in en is er goed in ook. Hij speelt met één hand en heeft een handicap van 35. Dat doen niet velen hem na.

In 2007 kreeg Rikus een herseninfarct. Hij zat op zijn racefiets en opeens lag hij buitenkennis langs de kant van de weg. “Gelukkig gebeurde het in een dorp verderop en niet ergens buiten de bebouwde kom. Dan moet je nog maar afwachten hoe snel je gevonden wordt. Nu was er vrij snel een ambulance bij. Ze hebben me naar de intensive care van het ziekenhuis gebracht en later naar een revalidatiecentrum. Na enige dagen vroegen ze me wat ik wilde bereiken. Op dat moment kon ik niets meer. Ik zei: ik wil lopend de deur uit. Dat is gelukt.”

Uitnodiging

Voordat hij een herseninfarct kreeg, sportte Rikus veel. In de zomer zat hij op de racefiets, in de winter op de mountainbike. En hij speelde tennis. “Dat ging niet meer. En dan? Ik wilde wel wat doen. Ik wist alleen niet wat er mogelijk was. Bij de fysio in mijn dorp, waar ik medische fitness doe, kwam er op een gegeven moment een uitnodiging binnen voor een golfclinic voor mensen met een beperking. Golfclub Semslanden organiseerde die in samenwerking met stichting Revalidatie Golf van José Loomans. Je kunt het altijd proberen, dacht ik.”

Leuke mensen

Eén keer eerder speelde Rikus golf, met zijn buurman in 2005. De vooroordelen die hij had, kon hij niet van zich afschudden. “Het zijn kakkers die golven. Die voelen zich beter dan de rest. Daar heb ik geen zin. Nee, dit is geen spelletje voor mij. Ik zat er faliekant naast. Je komt juist veel leuke mensen tegen en het is altijd gezellig. Ik speel nu twee keer in de week. Op dinsdag met mensen zonder beperking en op woensdag met mensen met een beperking. Het is allebei even leuk. Ik geniet er volop van.”

Oplopen en kletsen

Rikus heeft de voorkeur voor een par 3 baan. Dat heeft verschillende redenen. “Ik speel golf met één hand. Dan kun je minder ver slaan dan met twee handen. Met een beetje goede wil haal ik 150 meter. Op een grote baan heb je afstanden van 400 tot 500 meter. Dat red ik niet. Die afstanden zijn ook te ver voor mij om te lopen. Dan moet ik in een buggy. Maar dat vind ik niet gezellig. Ik vind het juist leuk om met elkaar op te lopen en te kletsen. Op een par 3 baan kan dat goed. Die afstanden kan ik hebben. Zo blijf je ook in conditie.” 

Semslanden

Over de club waar hij speelt, is Rikus erg tevreden. “Semslanden is heel toegankelijk voor mensen met een beperking. Er is ooit een lid geweest die van een krukje is gevallen, met een dwarslaesie als gevolg. Hij is de voortrekker geworden van golfen voor mensen met een beperking. We hebben hier drie paragolfers staan. En we hebben aardig wat vrijwilligers die de paragolfers ondersteunen door als caddie mee te lopen. En wat ik leuk vond, in het begin kreeg ik een golfset in bruikleen om te kijken of ik golf wel leuk vond. Dat is toch mooi?”

Ben je naar aanleiding van dit verhaal enthousiast geworden om zelf te gaan golfen? Neem dan eens een kijkje in de Sportzoeker voor een club bij jou in de buurt.