Hoe Mark zijn passie voor rolstoelbasketbal vond

Mark Aalders heeft de Ziekte van Marfan een geboren aandoening aan het bindweefsel. “Bij mij is dat van elastiek: het rekt makkelijk uit maar het gaat niet meer terug”, legt hij zelf uit. Daar kwamen artsen achter toen hij zeven jaar oud was. Gewrichten gingen gemakkelijk uit de kom en daar had hij dus ook veel last van. In rolstoelbasketbal ontdekte hij al op jonge leeftijd iets waar hij zijn energie in kwijt kon. 

Die ontdekking deed hij in bij de eerste gymles op de mytyschool in Goes. Hij kwam daar aan op krukken omdat hij net weer door zijn knie was gegaan. De gymdocent zei toen tegen hem dat hij dan met het rolstoelgym mee kon doen. “Tijdens die gymles gingen we rolstoelbasketballen en dat was voor mij de eerste keer dat ik met rolstoelbasketbal in aanraking kwam. Ik dacht toen gelijk al: he dit is gaaf, hier liggen voor mij misschien wel meer kansen”, zegt hij in een openhartig interview. 

Knokken

Door zijn ziekte was rolstoelbasketbal eigenlijk niet zo vanzelfsprekend legt hij uit. “Ik ging rolstoelbasketballen met een lijf dat daar absoluut niet voor is gemaakt, maar ik heb altijd geknokt om dat toch te kunnen blijven doen.” Dat bracht hem met vallen en opstaan uiteindelijk zelfs tot het Nederlands rolstoelbasketbalteam. Hij droomde van deelname aan de Paralympische Spelen in Rio, maar vlak daarvoor moest hij door een scheuring van zijn slagader opgeven. Dat deed lichamelijk en mentaal natuurlijk veel pijn. 

Passie voor het spelletje

Tegenwoordig is hij veel meer als coach in het rolstoelbasketbal te zien en geeft hij met zijn bedrijf clinics. “Daar haal ik nu heel veel voldoening uit”, zegt Mark. Hij daar ook een duidelijk doel mee voor ogen: “Met de passie voor het spelletje hoop ik mensen met een beperking te kunnen helpen en mensen zonder beperking een ander beeld te geven over mensen met een beperking.”

Bekijk de hele video van SportZeeland hieronder: