Daniel Abraham: “Ik ben een strijder”

Goud tijdens de Paralympische Spelen in 2016. Dat had para-wielrenner Daniel Abraham nooit durven dromen. Sterker nog, hij leek in Rio de Janeiro in eerste instantie ‘slechts’ op weg naar brons. Maar een val van zijn twee directe concurrenten zorgde ervoor dat hij plaats mocht nemen op de hoogste trede van het podium.

Daniel gaat inmiddels door het leven als de Paralympisch kampioen in het para-wielrennen en werkt 20 tot 30 uur per week om die titel te behouden. “In Tokyo wil ik natuurlijk weer medailles winnen. Ik wil zo hard mogelijk fietsen en zo goed mogelijk scoren”, vertelt hij.

Eritrea
In 2000 kwam Abraham als vijftienjarige vluchteling vanuit Eritrea naar Nederland. Zijn sporen in de wielersport had hij toen al verdiend, maar pas later werd ontdekt dat hij een onderontwikkeld onderbeen had. Daardoor kon hij (ook) in de gehandicaptensport terecht. 

“Last van mijn beperking heb ik eigenlijk niet. Ik doe zo goed mogelijk mijn best en ga er altijd voor"

Daniel Abraham

Strijder
Daniel is daarnaast in het reguliere wielrencircuit actief als renner van BEAT Cycling Club en in het Paralympische circuit probeert hij zoveel mogelijk medailles te pakken. “Ik ben een strijder. Ik vond het wielrennen vroeger al ontzettend leuk en deed het al heel veel. Nederland is een fietsland: overal is een wielrenvereniging te vinden. Daarom ben ik er nu nog altijd mee bezig,” legt hij uit. 

De grenzen van zijn kunnen opzoeken, strijden om het beste resultaat. Dat vindt Abraham het leukste aan de sport. “Last van mijn beperking heb ik eigenlijk niet. Ik doe zo goed mogelijk mijn best en ga er altijd voor.”

Clinics
Naast het wielrennen is Daniel ook actief in de weer om jonge vluchtelingen met een achterstand te helpen om een sport op te pakken. “Ik geef inspiratieclinics en probeer hen te motiveren en te inspireren. Ik wil dat ze zo goed mogelijk mee kunnen draaien in de maatschappij en probeer de liefde voor sport aan hun over te brengen”, vertelt hij. 

Voor Abraham is de liefde voor de sport immers wat hem drijft. “Het is een soort verslaving voor me. Ik doe dit ontzettend graag. Het geeft een gevoel van vrijheid.”