Rolstoeltennis gaf Melvin tweede sportleven

Voor Melvin Smid (40) uit Purmerend is sport altijd een rode draad door zijn leven geweest. Voor hij op zijn zestiende in een rolstoel terecht kwam deed hij al op hoog niveau aan ijshockey, en later sledgehockey. Afgelopen jaar ontdekte hij het rolstoeltennis, waar hij niet minder ambitieus in stapte. “Ik wil de Paralympische Spelen van 2024 in Parijs halen!”

Melvin heeft in zijn jeugd altijd aan ijshockey gedaan, maar dat ging niet meer toen hij rugklachten kreeg. Artsen dachten toen eerst aan een hernia, maar dat hij verlamd raakte aan zijn benen klopte niet in dat beeld. “Na drie jaar kwamen ze erachter dat ik de ziekte Syringo Myelie heb, dat is een chronische holtevorming in het ruggenmerg. Die ziekte heeft zich bij mij gericht op de benen, waardoor ik tot op heden niet meer kan lopen.” 

IJshockey
Hij kwam daarna snel uit bij de aangepaste vorm van zijn eerdere sport ijshockey. Toen hij in 2010 na een paar mooie jaren met het Nederlands sledgehockeyteam (nu Para Ice hockey) stopte, heeft hij een tijd minder aan sport gedaan. “Ik ben in die periode uiteindelijk aangekomen tot 140 kg. Toen dacht ik: dat kan zo niet langer dus heb ik in 2016 een maagverkleining laten uitvoeren. Nu weeg ik 67 kg en ben ik dus bijna 70 kg afgevallen.”

Zoektocht
Vorig jaar besloot Melvin dat hij weer wilde gaan sporten. Hij benaderde het Sportbedrijf in Purmerend, SPUR, om hem te helpen bij zijn zoektocht naar een geschikte sport. Een clinic rolstoeltennis bleek voor hem de uitgelezen kans om kennis te maken met een nieuwe sport. 

Focus op Spelen 2024
Bij die clinic zag rolstoeltennistopper Ronald Vink gelijk dat hij aanleg bleek te hebben voor het tennis. “Toen is het balletje snel gaan rollen en ben ik terecht gekomen bij een vereniging: TV Neckslag in Wijdewormer. Na een paar maanden speelde ik al een eerste toernooi en kwam de ambitie om iets heel geks te gaan doen: focussen op de Paralympische Spelen van 2024 in Parijs.”

Niks is onmogelijk
Dat is over vijf jaar als Melvin 46 jaar oud is. “Niks is onmogelijk. Leeftijd zegt ook niet altijd alles. Ik wil mezelf nog één keer pushen om te kijken hoever ik in deze sport kan komen. Mijn motto is: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.” Hij traint nu vijf keer in de week om klaar te zijn voor tennistoernooien waar hij volgend jaar ervaring wil opdoen. “Mijn jaar was heel gek, maar dit jaar moet nog gekker worden.”  

Foto: Mihlo Baerts