Op zoek naar een passende sport? Neem de tijd en probeer!

Bij het kiezen van een nieuwe sport zijn er allerlei zaken waar je rekening mee moet houden: wat kan er wel, wat kan er niet? Een beperking kan het soms nog net iets lastiger maken, vooral als hij niet zichtbaar is. Maar wanneer je de tijd neemt om de juiste sport uit te kiezen, dingen bespreekbaar maakt en het een en ander uitprobeert, zul je merken dat er van alles mogelijk is.

Dat weet ook Marjolijn de Boer, sportconsulent bij SportMEE Rotterdam. Bij SportMEE vinden ze dat iedereen moet kunnen sporten en daar richten ze zich al sinds 2009 volledig op. “Samen met onze cliënten gaan we op zoek naar een passende sport. Daar nemen we ruim de tijd voor. We doen er alles aan om de puzzel zo compleet mogelijk te maken. Aan de hand van het gesprek maken we een top drie met sporten en bezoeken we samen met de cliënt proeflessen”, vertelt De Boer.

Helpende hand 
De ene keer is de keuze na de eerste of tweede proefles al gemaakt, de andere keer zijn er meer lessen nodig. “Wij gaan mee om eventueel een helpende hand te bieden en de cliënten bij te staan”, legt ze uit.

Autisme 
Omdat sommige beperkingen niet altijd zichtbaar zijn, worden er van tevoren afspraken gemaakt. “Als iemand autisme heeft, is het bijvoorbeeld belangrijk om te weten hoe iemand in bepaalde situaties reageert. En we vragen diegene ook hoe de trainer het beste zou kunnen reageren. Als je iets vooraf weet is het veel makkelijker om erop in te spelen.”

Communicatie en een helder plan van aanpak is volgens De Boer daarom ook de sleutel naar succes. “Aan de buitenkant kun je niet zien of iemand autisme heeft of blind of slechtziend is. Het is belangrijk om te kijken hoe je ze het beste kunt helpen of handvatten kunt geven. Soms betekent dat ook dat je navraag doet bij de ouders, om te bekijken hoe zij thuis omgaan met bepaalde situaties. Maar je kunt ook de sporter vragen naar wat hij of zij nodig denkt te hebben." 

Oplossingen bedenken 
Ook bij de sportkeuze speelt een eventuele beperking overigens een belangrijke rol, weet De Boer. “Voor iemand met autisme is voetbal wellicht niet zo’n gunstige sport. Structuur is dan belangrijker. Niet alles is mogelijk, maar samen kun je oplossingen bedenken.”

De samenwerking staat volgens De Boer dan ook centraal. “Als je de tijd neemt, luistert naar de ervaringen of wensen en iedereen, maar vooral de sporter zelf, betrekt bij het plan van aanpak, dan kom je er wel”, besluit ze.